Dromen in muziek

de accordeonist zit in zijn tuin
speelt allerhoogste tonen zacht
ze ontroeren mij tot in mijn ziel...
de muziek klinkt zo heel fragiel
vanonder een oude eikenkruin
waar de schemering ons wacht
zachte allerhoogste tonen zingen
gemiste liefde en eeuwige trouw
over jaren die zinloos vergingen
de accordeon bezingt de vrouw
die hij met hemelse tonen beminde
edoch zij wilde zich niet binden
bij schemering toont de accordeon
kleuren van nu sluitende bloemen
hun geuren en muggen die zoemen
de laatste tonen bezingen de nacht
ontsproten uit een liefdevolle bron
verlangend naar de droom die wacht

Wim Jilleba (91 jr)